تلوزیون های کابلی در افغانستان مجاز شد

تلوزيون های کابلی در افغانستان مجاز شد

تلويزيون های کابلی در حال حاضر، فقط در پايتخت افغانستان فعاليت می کنند

ستارسعيدی

تلويزيون های کابلی (Cable TV)، پس از يک وقفه سه ماهه، بارديگر فعاليت خود را در کابل پايتخت افغانستان از سرگرفته اند.

فعاليت اين تلويزيون ها، در آغاز سال جاری ميلادی، براساس فتوای مولوی فضل الهادی شينواری، قاضی القضات افغانستان، ممنوع و متوقف شد.

در فتوای مولوی شينواری، برنامه های تلويزيون های کابلی، غير اسلامی خوانده شده و گفته شده بود که مردم نسبت به محتوای اين برنامه ها، اعتراض دارند.

اين تصميم استره محکمه (دادگاه عالی) افغانستان، اگرچه برای برخی گروه های مذهبی و بنيادگرا خوشايند بود، اما نارضايتی هايی را نيز در ميان روشنفکران اين کشور و کسانی که خواهان آزادی های بيشتر بودند، برانگيخت.

در سه ماهی که نشرات تلويزيون های کابلی در افغانستان ممنوع بود، برخی محافل مطبوعاتی اين کشور، پيوسته مخالفت خود با اين ممنوعيت را ابراز داشته و می گفتند که افغانستان نبايد تجربيات ناموفق حکومت اسلامی ايران، در مقابله با رسانه ها و پديده های جهان مدرن را تکرار کند.

شورای وزيران دولت انتقالی افغانستان، به تازگی، با تصويب آيين نامه ای، فعاليت های تلويزيون های کابلی در اين کشور را مجاز اعلام کرده است.

همچنين گفته می شود، که دادگاه عالی افغانستان نيز درحال تهيه و تنظيم آيين نامه ای برای فعاليت اين تلويزيون ها می باشد.

تلويزيون های کابلی در حال حاضر، فقط در پايتخت افغانستان فعاليت می کنند و با پخش برنامه تفريحی فيلم ها و آهنگ های غربی و هندی و برنامه های ورزشی، به بيش از هفت هزار مشترک خود در سطح شهر کابل خدمات ارايه می کنند.

اما به نظر می رسد تصويب آيين نامه فعاليت تلويزيون های کابلی از سوی دادگاه عالی افغانستان، که از زمان آغاز به کار اين تلويزيون ها، با آن مخالف بود، محدوديت های تلويزيون های کابلی را افزايش دهد.

اين در حالی است که تلويزيون های کابلی در حال حاضر، همان برنامه هايی را پخش می کنند که از طريق فيلم های ويدئويی و وی سی دی نيز به طور گسترده، در دسترس تمام مردم افغانستان، حتی در مناطق روستايی قرار دارد و گمان نمی رود قوه قضاييه افغانستان، قصد جمع آوری اين فيلم ها را داشته باشد و يا موفقيتی در اين زمينه به دست آورد.

ضعف نشرات تلويزيون های دولتی در افغانستان، مهمترين عامل روی آوردن مردم به رسانه های خارجی و غير رسمی است.

در حال حاضر، طبقه مرفه جامعه افغانستان، به گيرنده های ماهواره ای دسترسی دارند و طبقه متوسط اين جامعه، از رسانه های غير رسمی مانند ويدئو و وی سی دی استفاده می کنند که در کابل، تلويزيون های کابلی نيز پس از سقوط طالبان به سرگرمی های مردم اضافه شده است.

گذشته از اين مسايل، آغاز به کار مجدد تلويزيون های کابلی در افغانستان را، می توان يک پيروزی برای دولت آقای کرزی دانست که قول داده است که آزادی های بيشتری به مردم اين کشور بدهد.

P-01	P-02	P-03	P-04
P-05	P-06	P-07	P-08
P-09	P-10	P-11	P-12
P-13	P-14	P-15	P-16
P-17	P-18	P-19	P-20
P-21	P-22	P-23	P-24
P-25	P-26	P-27	P-28
P-29	P-30	P-31	P-32
P-33	P-34	P-35	P-36
P-37	P-38	P-39	P-40