احمدي نژاد و تحریک نژادی

نوشته ی محمد اسماعیل یون
برگردان از پشتو به دری: مصطفی عمرزی

اين مقاله در شماره ي 2- 1386 شمسی نشريه ي «قلموال» به نشر رسيده است.
رژيم آخوندی ايران كه تحت چتر جمهوريت اسلامي ايجاد شده، در واقع ماهیت اسلام را تمثيل نمي كند. آخوندان ایران همانند ساير ملايان سياسي، دين و مذهب را ابزاری برای اهداف سياسي می دانند. آنان برای سرکوب مخالفان خويش، تابوی دینی و مذهبی درست كرده اند و به وسیله ی آن، مخالفت های مشروع و غیر مشورع را سرکوب می کنند.
در جوامع شرقي به خصوص دنياي اسلامي، بعضی جریان ها، خلاف احكام دين، ابزاری  ساخته اند كه اگر در دایره ی دین قرار گرفتند، مخالفان خویش را با تابوی آن ها به سهولت حذف می کنند.

 آخوندان ايران در آغاز، بانگ اسلام واقعي سر می دادند، ولي تنها فقه جعفري مذهب شيعه را ترجيح دادند. آنان مي خواهند در كشور هاي اسلامي از طریق اقليت هاي شيعه،    گستره ی مذهبي و تحت چتر آن، بینش فاشيستي و اهداف خویش را وسعت دهند.

آخوندان ایران با استفاده از منابع طبيعي آن کشور، مي خواهند در كشور های دیگر، اقليت هاي شيعه را بر ضد دولت ها تحریک کنند و بي ثباتي سياسي و اجتماعي به وجود آورند. آنان هم اكنون در لبنان، عراق، افغانستان و در جا هاي مختلف، جنگ را گرم نگه داشته اند؛ اما در كشور هايی كه اهل تشیع وجود ندارند، به نام اتحاد فرهنگي و گسترش فرهنگ فارسی، فعاليت مي كنند؛ مانند تاجيكستان و چند کشور آسياي ميانه.

ايران در جريان ساليان جهاد در افغانستان، هشت تنظیم مختلف اهل تشيع را ايجاد كرد که بعداً به نام «حزب وحدت اسلامي»، توحید می بخشد. اعضای این توحید حزبی، گاه جدا و زماني يك جا شده اند؛ اما ريموت كنترول آن ها در دست ايران است. گردآوري و جداسازي آن ها از سوي ايران صورت مي گيرد. القاب، تخلص ها و نام هاي شان از سوي ايران، تعيين مي شوند. براي كسي صفت شيخ می دهند، كسي را حجت الاسلام می سازند و به كسي رتب آيت الله ها داده مي شود. ريش، دستار سياه و سيلقه ي آنان در ايران تهیه و بعداً به افغانستان صادر مي شوند. براي كسي مدرسه ي «قم» درست مي کنند و براي كسانی «جاده». براي كسي «دانشگاه»، براي كسي «آستان» ها و براي كسانی«تلويزيون» های «كوثر»، «نور» و «تمدن» را می بخشند؛ ولي تمام داستانی را که می خوانید، به ایران پایان می یابد.

 ايران در افغانستان، جاي پاكستان را نیز گرفته است. هر چه بخواهد، می تواند انجام دهد. حكومت ما از ترس حتی به امريكايی ها چيزي نمی گوید. وقتی سلاح ايراني به دست بیآيد، بعضی جارچيان حكومتي طرفدار ايران مي گويند كه اين سلاح از بازار سياه به دست آمده اند. از اين پیداست که فقط سلاح ايران در بازار سياه به دست مي آيند و بازهم در اين جا به فروش مي رسند، اما سلاح ساير كشور ها در بازار سفيد فروخته می شوند.

ايران در هرات، باميان، ميدان وردگ، كابل، غزني، فراه، نيمروز، بلخ و ساير ولايات ما، تحت چتر مذهب، كمپاين نژادي گسترده اي را آغاز كرده است. آخوندان ایران به طرفداران خويش پول، سلاح و امكانات مي فرستند تا در افغانستان، كرسي هاي حساس سياسي را به دست آورند؛ زمين بخرند و شهرك هاي خاص اعمار کنند. این ها باعث می شوند تا در آینده به وسایل موثری جهت اهداف سیاسی ایران نیز مبدل شوند.

اگر حكومت افغانستان به سطح ملي، جلو دست درازي ايران را نگيرد، افغانان براي دفع و رفع همه جانبه ي تجاوز ايران، روزی ناگزیر از پذیرش قرباني هاي زيادي خواهند شد كه نسبت به تجاوز شوروي، به بهاي زيادتر و سنگين تری تمام می شوند.

د مذهب دعوه دې پرېږده سړي خوره!

دعواي مذهب را كنار بگذار آدمخور!

ستا دعوه هله صحيح ده چې انسان شې

دعواي تو، وقتی درست است كه انسـان شوي