پس از مرگ
(طنز)

مصطفی عمرزی

فامیل محترم! از این که نتوانستم یا شاید هم نشد حداقل در زنده گی برای تان در قسمت تامین غذا، آب، نان و پوشاک، کمک قابل ملاحظه کنم، بخشش می خواهم؛ ولی با تجربه از گذشته و پلانی که به این منظور تهیه کرده بودم، انشاءالله تا قیام قیامت، اگر  نسل ما ادامه یابد، در رفاه خواهید بود. شاید بپرسید که در طول عمرم با داد از خدا، وطن، شرافت و غیره که چیزی برای تان به ارمغان نیاوردم، پس این چیست که ما را از پریشانی به دور خواهد کرد؟ باید افشاء سازم که در طول30 سال نوکری دولت، مقداری پس انداز کرده ام. در این مدت از این پول، یک قبر زیبا با یک کتیبه ی میناتوری و شماری بند و تار تدارک دیده ام. پس از مرگم، اگر آن ها را به صورت درست به کار ببرید و جلب توجه کنند، مطمئن باشید که خوشبختی به سراغ تان می آید. اگر بتوانید به درستی شخصیت مرا به مردم معرفی کنید، نه تنها پولدار، بل خود وسیله ای برای پول در آوردن می شوید.

 بسیار حاشیه نروم. منظور این است که از قبرم، زیارت درست کنید! هیچ نیازی به دروغبافی ندارید که مثلاً مرا ولی الله یا دیندار معرفی کنید. اگر به دقت بیوگرافی ام را تهیه کرده و درست توضیح بدهید که بر یک مامور دولتی که سی سال با معاش ناچیز و بی مقدار ساخته است، چه رنج هایی رسیده و دچار چه بدبختی هایی شده، مردم ما از مطالعه ی زنده  گی نامه ی من و رنج هایی که بُرده ام، مرا در شمار تامین کننده گان حاجات خود قرار خواهند داد؛ زیرا در کشور ما، به اثر اعتقادات سنتی، همه فکر می کنند که اگر کسی زیاد رنج بُرده باشد، توسل به وی، می تواند گره از مشکلات بگشاید. بنا بر این، مرده ها شانس بیشتر دارند. مگر نمی بینید که در کشور ما قبر هایی که زیارت شناخته می شوند، هیچ وقت از چشم مردم نمی افتند. حالا واقعاً کار مردم را راه انداخته یا نه، حرف دیگر است، اما می بینیم که کسانی عمر خود را نیز بر سر آن ها می گذارند.

زیاده وقت تان را نگرفته همین قدر توصیه می کنم که تا زمان ساختمان های مجلل بر قبرم و تا زمانی که انشاءالله از پول نذر ها و نیاز ها خوشبخت خواهید شد، دخل(صندوق پول) بسیار محکم با قفل مطمئن نصب کنید که خدای ناخواسته، پول های خیراتی و نذری مردم، دزدی نشوند؛ زیرا تا این دم که این وصیت نامه را می نویسم، در کشور ما نا امنی حکمفرما می باشد.