شکم گرسنه ایمان ندارد!
(طنز)

مصطفی عمرزی

اکثر انقلابات و هرج ومرج ها، ناشی از خالی بودن شکم بوده اند. انقلاب اکتوبر سال 1917م در روسیه که حاکمیت شورا ها را به میان آورد، اگرچه در عقب، خالی از دسایس و سیاست های پلان شده نبود، ولی در ظاهر، مجریان آن، بیشتر کسانی بودند که دارای شکم گرسنه و پا های برهنه بودند.
انقلاب کبیر فرانسه را کسانی به ثمر رساندند که از گرسنه گی، دادشان به هوا رفته بود. انقلاب ایران را کسانی به وجود آوردند که در جلو چشمان شان، کشور شان را تاراج می کردند و پادشاه مالیخولیایی آنان، رفاه مردم را در میان مخروبه های تاریخی، خیال می کرد.
در کشور ما، هرچند در ظاهر، از آن مسایل خبری نبود، ولی در واقع، تضاد های طبقاتی، شهری، دهاتی، قومی و زبانی در کنار کودتاچیان، جهادیان و مقاومت گران، شکم   گرسنه گانی را که حضور محسوس نداشتند نیز به میدان آورد.

 اکثر چور و چپاول ها، توسط  کسانی صورت می گرفتند که ظاهراً جزو افراد و طبقات گوناگون بودند، ولی به خانواده هایی تعلق داشتند که در سال های گذشته، همیشه روی عوامل مختلف، از مکتب و تحصیل دور مانده بودند. آنان از کودکی به اعاشه و تمویل فامیل های خود مجبور بودند.

با شرایطی که پس از سقوط حاکمیت کمونیستی مشاهده کردیم، ملاحظه شد که در بسیاری از موارد، این شکم گرسنه بوده که بعضی مواقع، مسیر تاریخ کشور را عوض کرده است. همچنان شکمی گرسنه گی بوده است که کشور ها و مردمان را به خاک سیاه می نشاند.

انگلیس ها می گویند:«شکم گرسنه ایمان ندارد!» حتی دیده شده افرادی که دارای توانایی ها علمی، دانشی، تحصیلی و آموزشی  بوده اند، زمانی که شکم شان خالی مانده، تمام فضایل، دانش ها، باور های خوب و به جا را فراموش کرده و آن ها را نادیده گرفته اند.  

پس بر ماست در هر شرایطی از تامین ماکول شکم، غافل نباشیم؛ زیرا تجربه ثابت کرده است که خالی بودن همین عضو بدن می باشد که زمینه ی عملی تطبیق مکاتب کمونیسم، تروریسم، افراطیسم، سقویسم، مجوسیسم، فارسیسم و سایر ایسم ها را فراهم کرده، جهان را هرازگاهی دچار بحران و تغییراتی که با خونریزی ها و ویرانی های زیادی به همراه بوده اند، می کند.