بسم الله الرحمن الرحیم
نماز وطهارت شخص مریض

اگر به جوهر، حکمت وفلسفه شریعت غرای محمدی نظر به اندازیم  بو ضاحت تام در خواهیم یافت که شریعت اسلام اساسآ برای سهولت و آسان‌گیری اساس وپایه گزاری شده است ، وبرای آنعده اشخاصیکه دارای عذر می‌باشند در انجام عبادات به اندازة عذرشان تخفیف بعمل اورده است تابدون مشقت ودر مزیقه قرار گرفتن عبادات خود را انجام دهند.
پروردگار با عظمت ما میفرماید : « وَمَا جَعَلَ عَلَيۡكُمۡ فِي ٱلدِّينِ مِنۡ حَرَجٖ » (سوره الحج:  آیه 78). (خداوند در دین (اسلام) کار سنگین و دشوارى را بر شما نگذارده است).

برای دریافت کتاب نماز وطهارت شخص مریض بشکل pdf اینجاه کلیک کنید!

د پښتون ټبر ريښه

ليکوال : دوکتور خالدي
ژباړونکی : تمهيد الله سيلاني

 يو کس ليکلي و: (( د پښتنو تر ټولو ستر قام علجيان دي، چې له آره ترکان بلل کيږي. علجيان د تاريخ په اوږدو کې د خلجي په نامه هم ياد شوي دي. تر ټولو پېژندل شوی شهنشاه يې علاوالدين خلجي نومېده، چې اته پېړۍ وړاندې يې د دهلي پر تخت واکمني درلوده ))
دا ادعا هم لکه دپښتون ټبر د اسرايليت ادعا چې تر ننه پورې په ځينو تاريخونو کې يې يادونه کيږي، ناسم او غلط برداشت دی .... د منځنۍ اسيا څخه د غلجيانو د مهاجرت تيوري او پښتون ټبر ته د اسرايليت ادعا د معاصرو علومو او څېړنو په اساس په بشپره توګه ناسمه بلل شوې او پوهانو د بطلان کرښه پرې کش کړې ده.
لومړی ؛ د پښتنو، تاجکانو، ترکتبارانو، هزاروو او د سويلي هند خلکو تر منځ ژينيټکي څېړنو او پرتلنو دا په ډاګه کړې، چې د افغانستان د پښتنو او تاجکو قومونو ريښه يوه ده، نوموړي ټبرونه دسينددريا سويلي حوزې او جنوبي هندوکش سيمې ته اړوند دي، چې دا ټبرونه په همدې خاوره کې ۱۲ زره کلن تاريخي لرغونتوب لري. دوی د دي ان ای د څېړنو له آنده له ترکتبارانو او هزاروو سره هېڅ ډول اړيکې نلري.

آرمان شهر های جهان سوم

مصطفی «عمرزی»

«از هیچ کرده بهتر»، ادبیات کاربردی تمسخر است. یقین ندارم کسانی که همانند پدران شان سال هاست در دنیای دیو و پری سیر می کنند و گذشته را مدینه ی فاضله پنداشته اند، مثلاً زمانی که تفکر یک ستمی غلیان می کند، واقعیت های تلخی را که بیرون از کشور در سایر مناطق جهان سوم (تاجکستان و یا ایران) وجود دارند، بپذیرند.
مصیبت جاری که پایانی نیافت و در هر کنج آن، کاستی و شکسته گی نمایان است، می تواند این ذهنیت را القا کند تا در نوادر روزگار شاهد باشیم پیرامون ما نیز دل فریبی هایی دارد که در روزگار آرامش، به هیچ می گرفتیم.

تخت دهلی را فراموش می کنم
(معرفی کتاب)

مصطفی «عمرزی»

تاریخ پردازی ما با فراز و فرودی که در صد سال اخیر داشته ایم، بیشتر معطوف به جغرافیای کنونی افغانستان بوده است. تحولات و ناهنجاری هایی که مسیر افغانان را برای پی گیری نو آوری، دوباره به داخل می بردند، برداشت های نه فقط بخشی از قلم پردازان دست اندر کار تاریخ را کنونی می سازند، بل اقشاری که در طیف های جوان، شایق پذیرش مسوولیت های مملکت اند، با نگرش بر جغرافیای امروزی، از عناصر و حقایقی بی خبر می مانند که در امور سیاسی، شاید یک آگاه سیاسی را توانایی دهند وقتی در میز  همسایه اش می نشیند، چه عناصری در پیوند به خلط، تاریخ و امتزاج که کلیت متجانس را در سراسر دنیا نفی می کنند، او را کمک خواهند کرد سود ببرد؟

اوف زاده گان فقیر در افغانستان دنبال چه استند؟
(مداخله ی تاجکستانی)

مصطفی «عمرزی»

تعهد زمامدارن ما به ایجاد بازاری که برای برپایی اش تعهد داده بودند، در همان مسیری که همواره افراط و تفریط دارد، کالا هایی را فروشی کرد که حالا هر بی چاره و گدا را نیز تشویق می کند حداقل اگر خریدار نباشد، با استفاده از فرصت، تگدی را وسیله ی تغذی بداند.
شکی وجود ندارد که از دیموکراسی حاکمیت های کنونی، ایران، پاکستان و هر جانبی که بیشتر فعال بود، بیشترین استفاده را کرده اند، اما واکنش های افغانی در برابر آن ها، بیشتر به عنوان رعایت برنامه ها و سفارشاتی که معلوم نیست چرا باید برای اغراض دیگران این قدر متعهد باشیم، فقط چیز های در جهت توجیه بد پنداری و تعدی بیگانه گان و بی گانه پرستان مانده اند.

افغانان و مثلث فارسیسم
(تاجکستان + ستمیان + ایران= فارسیسم)

مصطفی «عمرزی»

کلمه ی فارسی یا پارسی که به عنوان یک غلط بسیار معروف، متاسفانه در جامعه ی ما جا انداخته اند، زمانی که در چهارچوب مفهوم سر و ته دار قرار می گیرد، پسوند «ایسم» را به نام ایدیالوژی اخذ می کند.
 فارسیسم به عنوان پدیده ی نحس که تا پیش از حاکمیت پهلوی ها در ایران، ناشناخته بود، در حدود یک قرن سرمایه گذاری های آنان، با محتویاتی که در انبوه جعلیات تاریخی، ادبی و فرهنگی، در تمام دم و دستگاه استعمار غربی، کتاب و نوشته دارد، قضیه می شود.

هنر در سینمای افغانان
(معرفی کتاب)

مصطفی «عمرزی»

در سال 1327 شمسی، فلم «عشق و دوستی»، نخستین تجربه ی سینمایی افغانان برای خلق پدیده ای بود که هرچند از معرفی آن در افغانستان (سلطنت مرحوم امیر حبیب الله خان)، سال های زیادی سپری می شد، اما نبود جایگاه و عوامل تاثیر گذار و زمینه ساز، گسترش آن را بطی می سازند.
از سال 1327 الی دهه ی 40 شمسی که با تاسیس موسسه ی دولتی «افغان فلم»، قدرت و خلاقیت سینماگران افغان با ساخت فلم هایی چون «روزگاران»، اهمیت سینما در جهت تنویر و ایجاد ذهنیت های مثبت را متبارز می سازند، تا دهه ی شصت که هرچند هنر هفتم با چرخه ی حاکمیت ایدیالوژیک می چرخد، اما وقوف از تاثیرات شگرف و سرمایه گذاری های کلان دولتی، سینما را در جایی قرار می دهند که اگر مبالغه نشود، فصلی از تعریف کار هنری ارزنده در سینمای جهان، تذکار افغانی نیز دارد.

رسانه های کنونی افغانی
(معرفی کتاب)

مصطفی «عمرزی»

بهترین گونه ی کار رسانه یی در زمینه ای شکل می گیرد که بنیان تاریخی داشته باشد. گذار از قرن نوزده و تحولات اوایل قرن بیست، بنیان رسانه های معاصر افغانستان را گذاشتند.
تا پایان نخستین جمهوریت (1357)، هرچند تنوع آزادی و قیود، نوسان مسیر رسانه ها می شود، اما چند دهه تجربه ی کاری که بسیار ایدیالوژیک نشد، رسانه های افغانستان را که بیشتر مطبوع بودند در حالی معرفی می کند که شفافیت مالی و رسالت کاری، دو اصل مهم در شناخت آن ها به شمار رفته اند.

درست نویسی پشتو
(معرفی کتاب)

مصطفی «عمرزی»

با ترجمه ی دری این کتاب، گام دیگری ضم منابع آموزش رسمی زبان ملی پشتو برداشته می شود. این کتاب با تجربیات بیش از دو دهه یی مولف آن در عرصه ی تدریس، از   ویژه گی برخوردار است. در واقع توجه بر نیاز ها، کاستی ها و دقت در کاربرد دستور عام و یک دست، کتاب «درست نویسی پشتو» را در شمار کتاب هایی معرفی می کند که نه فقط محصل زبان را برای نگارش درست رهنمود است، بل با برگردان دری، کسانی که دانش مقدماتی زبان دارند، می توانند برای اصلاح دشواری های نگارش از این کتاب استفاده کنند.

افغانستان در انقطاع انزوا
(طنز)

مصطفی «عمرزی»

پس از حمله ها در یازدهم سپتامبر سال 2001 میلادی بر مراکز بانک جهانی در نیوریاک و پنتاگون که با تحولات بسیاری به همراه بودند، از جمله افغانان نیز از دایره ی فراموشی ها بیرون می شوند. مردم ما دوباره در محراق توجه ها قرار گرفتند؛ اما جنگ عراق،  افغانستان را دوباره در محدوده ی فراموشی قرار داد. زمانی که اوضاع عراق تا اندازه ای رو به سوی بهبود می نهند، افغانستان دوباره از نیمه احاطه ی فراموشی به احاطه ی توجه، داخل می شود.

نوستالوژی

هارون انصاری

چه صفایی بود در آن روزگاران
 نشسته با فامیل دور یک دسترخوان

 صدای رادیوی خانه بود بلند
 پیام صبحگاهی داشت بهر یاران

 هم خورد و هم بزرگ آماده ی رفتن
 یکی سوی مکتب، دیگری سوی کار روان

 اگر کم بود یا زیاد، همه داشتند قناعت
 چه دل ها بود جمع، چهره ها چه خندان

 چه روز هایی بود، چه روزگار خوش
 من نیز چه خوشحال روانه ی کودکستان

بسم الله الرحمن الرحیم
تحیة المسجد

نمازتحیة المسجد چیست؟
قبل ازهمه باید گفت که نماز تحیت مسجد، عبارت از نماز است که بمنظور اکرام وگرامیداشت ازرب  مسجد  بعمل می اید ، هر مؤمن   مسلمان  زمانیکه با داشتن  وضو و به قصد نماز یا ذکر و تلاوت قرآن یا تعلیم و تعَــلـُـم داخل مسجد میشود . سنت است که قبل از نشستن دو رکعت نماز بخواند و سپس بنشیند. این نماز را در شرع اسلامی  بنام تحیه المسجد مسمی نموده اند .
زیرا تحیه به معنای سلام است و کسی که نماز می‌خواند بعد از نماز به طرف راست و چپ «السلام علیكم ورحمة الله» می‌گوید:  این سلام مانند آن است که مسلمان به برادرش سلام می‌کند.

برای دریافت کتاب تحیة المسجد بشکل pdf اینجاه کلیک کنید!

اندرون بیرونی

مصطفی «عمرزی»

در تحقیق «شعوبیه؛ فاجعه ی تاریخی»، برای بار نخست، بحث شعوبی گری را میان افغانان، مطرح کردم. ضرورت تبیین چنین واقعیتی، دلایل زیاد دارد. تاثیر تفکر شعوبی گری، به ویژه در فرهنگ های به اصطلاح خراسانی و فارسی به تبعیت بدعت ها و ناهنجاری هایی می رسد که یکی هم توهم تفاخر در جوامع عقب نگه داشته شده شمرده می شود.
همشهریان کابل در این اواخر شاهد نصب بلبورد هایی در شهر اند که با زبان های دری، پشتو و اوزبیکی، قسم معمول برنامه هایی را معرفی می کنند که بیشتر روی کمیت، رویت و زبان متمرکز اند. هرچند داشته های علمی اندیشمندان این جغرافیه با انکشافات تکنالوژی و فنون معاصر، تاریخی شمرده می شوند، اما پس منظر آنان جزو بحث های فرهنگی، به نوعی به پرستیژ و وجاهت مدعی تمام می شود.

مرز های باز

مصطفی «عمرزی»

صدای یک وکیله را به خاطر سپرده ام که پس از طی مراحل کودکی در پارلمان، حالا خانم وکیله شده است. بخشی از صدای او در رادیوی آزادی که «بزرگ ترین خوشحالی ام پس از سقوط حکومت طالبان، رفتن به مکتب بود»، شاید فقط مسرت ناشی از رفتن به مکتب نباشد.
طیف وسیعی از زنان، به ویژه دختران افغان در کنار جغرافیای آزاد کشور های خارج، در آزادی های سالیان اخیر، نه فقط از فرط خرسندی، بل از روی نوعی کینه، بغض و حتی عمد، کوشیده اند در تمام عرصه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ورزشی تبارز کنند و بدرخشند.
اخبار اشتراک دختران افغان در مسابقات ملکه ی زیبایی که در تمام آن ها، تنوع قومی ما آشکار بود، در کشوری که چند سال قبل با حکومت ملایان، عملاً به نام جنس درجه دوم شناخته می شدند، گونه ای از عداوت خصمانه و دهن کجی در برابر آن افراط گرایان مذهبی نیز است که تمام زنده گی را از دریچه ی چند جلد کتاب فقهی می بینند.

تمدن سقوی
(در پاسخ به بی شرمی جاوید کوهستانی)

مصطفی «عمرزی»

یادآوری:

این مقاله را دو سال قبل در جواب به یاوه ی یک منفی باف نوشته بودم که باعث خجالت اش شد. دلیل نشر دوباره ی آن، بر اساس نیاز صورت می گیرد؛ زیرا آن عوامل بی فرهنگ که این جوابیه را نخوانده اند، از لوده گی رقیب ما استفاده می کنند. آنان نوشته ی سخیف کوهستانی را بار دیگر در شبکه های اجتماعی منتشر کرده اند.
دولت مردان ما در جریان رقابت منفی، موضوعاتی را وارد تاریخ افغانستان کردند که اگر امروزه فرزندان ناقلین بخارا در شاخ دیگران بیت می خوانند، باید بسیار افسوس کنیم که واقعیت های تاریخی و تمدنی افغانستان معاصر، قربانی جعلیات، توهمات، یاوه ها و گزافه ها شده اند.
اگر توهم هژمونی فرهنگی، بیماری چند بی مقدار و حقیر است تا از ماخذ چرندیات و جعلیات، برای ما بیت فوقانی بخوانند، اهم تقابل ما برای زدودن آلوده گی ها، فقط وابسته به مبارزه ی سیاسی با سقازاده گان و گروهک شر و فساد نیست.

پشتون ها
(معرفی کتاب)

مصطفی «عمرزی»

پس از تجاوز اتحاد شوروی به افغانستان، دیدگاه ها و مقوله ها برای ساماندهی اجتماعی، بدون آن که بسیار در همسویی با واقعیت ها باشند، در نسخه های پیچیده شده و وارداتی، جزو برنامه هایی می شوند که اینک سه دهه پس از تجربه ی آن ها و آن چه از پی آمد، فهم ما برای طی طریق در مسیر درست، هرگز نتوانست از جاده ی فرعی، در مسیر عام جا بیافتد که در سرزمینی با تنوع قومی، ناممکن است بحث عدالت اجتماعی را در نوسان هایی که به ویژه در هنگامه های حضور خارجی، اشاعه می دهند، نهادینه کرد.