بسم الله الرحمن الرحیم
بیت المقدس درفتح عمری

یک تعریف سریع از بیت المقدس:

اریکا چرنوفسکی، خبرنگار مشهور بی‌ بی‌ سی در گزارش خویش که (19 نوامبر 2014 ) در بارۀ شهر بیت المقدس به نشر رسانیده مینویسد:
« چرا این شهر این‌قدر برای مسیحیان، مسلمانان و یهودیان ،( پیروان سه دینی که دست‌کم یک ریشۀ  مشترک‌ به نام ابراهیم دارند ) مهم است؟»، «جروسلم، اورشلیم، یا بیت‌المقدس شهری‌ است که نامش دردل مسلمانان، یهودان ومسیحیان دلپذیر و جذبهء حُب آن دلها را می‌ لرزاند. نامی که پژواکش از پس قرن‌ها تاریخ مشترک (و البته مورد مناقشه) همچنان به گوش می‌رسد.»
او در گزارش خویش می افزاید: « شهر بیت المقدس که از کهن‌ترین‌های جهان است. بارها فتح شده، ویران شده، و باز ساخته شده. در هر لایه خاکش تکه‌ای از گذشته مردمانی نهفته. نامش دیرزمانی‌ است با داستان درگیری و جنگ بین پیروان ادیان مختلف عجین شده. مردمی که هرچه هست در احترام به این سرزمین مقدس هم‌نظرند.

برای دریافت کتاب بیت المقدس درفتح عمری بشکل pdf اینجاه کلیک کنید!

له طالب سره سوله او يو څو خبرې

په داسې حال کې چې له طالب وسله والو سره د امريکايې پلاوي پنځم پړاو خبرې لا هم په قطر کې روانې دي او پايله يې لا رسنيو ته نه ده راوتلې؛ دلته په کور دننه له ډلو ټپلو او ځینې احزابو سره چې له طالب سره جنګي او د مخالفت مخينه لري؛ اندېښمن شوي دي. په خوا کې ورسره يو شمېر د ښځو د حقونو فعالان او ميرمنې هم اندېښمن دي چې له طالب سره له سولې وروسته به د ښځو حقونو ته څومره پاملرنه وشي.
هاخوا د ډيموکراسۍ مدافعین هم د طالب له راتګه اندېښمن دي چې له سولې وروسته به هغه کارونه چې د ډيموکراسۍ د ترويج لپاره ترسره شوي څومره پر ځای پاتې شي او په کومو برخو به بنديزونه ولګول شي. حکومت هم انديښمن دی چې د پردې تر شاه د زلمي خليلزاد او طالبانو تر منځ څه خبرې روانې دي چې پايله يې لا روښانه نه ده او خبرې همداسې پسې غځيږي.

شعر نو

مصطفی عمرزی

اصطلاح «شعر نو» از ساليان زيادي ست كه در جامعه ي فرهنگي ما ياد مي شود. شعر سپيد، گونه ي ديگر آن است كه در كنار آن از کنار قرارداد های کلاسیک، بی اعتنا عبور کرده است. اين اصطلاحات و نام ها در كشور همسايه ي ما شكل گرفته اند. در ایران در چند دهه ي پيشين، براي رشد و غناي زبان دری، تلاش هاي مبتکر نیز رونما شده اند.
شعر نو و شعر سپيد زبان دری، تاريخ كهن ندارند. ساختار شكني ها و ترجيحاتی كه دری گويان را وادار به آفرينش هايی به اشکال متفاوت از گذشته کرده بودند، اما هرگز به جایی نرسیدند كه در كُل باعث تفاوت های فی نفسه شوند؛ زیرا آهنگین بودن که روی هجا های شمرده ساخته می شوند، شعر را در هر نوعی که باشد تابع یک اصل می سازد.

دروغ های هوایی

مصطفی عمرزی

هنوز ارزیابی دولتی چین از توانمندی های تکنالوژیک این کشور را فراموش نکرده ام که اذعان کرده بود: 25 سال عقب مانده تر از ایالات متحده ی امریکا اند. چنین فرهنگی، اذهان عمومی را به گونه ای نیز اشباع می کند که با درک ظرفیت ها، توانایی ها و جایگاه ها، آگاهانه برنامه ریزی و اختیار موضع کنند.
در هیاهوی چند سال اخیر (به خصوص حکومت به اصطلاح وحدت ملی)، دروغ ها به فوق دروغ ها مبدل شدند. من در مقاله ی «توهین به شعور مردم» به صراحت اظهار نگرانی عامه ی افغانان را شریک کرده بودم که بعضاً و در این اواخر اکثراً با بیانیه ها و سخنرانی هایی فوق دروغ حکومتی، گروهی آزرده و گروهی فریفته می شوند.

غزل

حیات الله بخشی

 خيالت جلوه افشاند به چشم انتظار امشب
به آغوش تمنايت دلم شد بي قرار امشب

ز وضع نابسامانم سراپا حسرت اندودم
 مگر باری ز غم گيرد دو چشم اشكبار امشب

به اسباب تنعم کی مزاجم منبسط خواهی
تعلل کلفتی دارد خدا را کج مدار امشب

کمال گرم جوشی ها جمال فتنه بزدايد
 چو اعجاز مسیحایی دلم را زنده دار امشب

وصالش ساز حيراني ست كه در رويا نمي گنجد
به اوهام و جنون ماند که باشد در کنار امشب

غزل

حیات الله بخشی

 به عشرت گر بگیرد رفته از خود مست مینا را
به گردش چرخ گردون آورد در دست مینا را

اگر شور تعلق نیست در ابنای این عالم
چرا بازار عشرت این قدر گرمست مینا را

تعلق کلفتی دارد رها کن تن ز تکلیفش
گران گر سر شود دیگر نگیرد مست مینا را

 به طرز چشم مخمورش که استغنا از آن پیداست
ز وضع ما فقیران نشه هم شرمست مینا را

 تغافل رعشه بر اندام غیرت می کند طاری
برا زین غیرت جانکاه بگیر بر دست مینا را

می و معشوق

مصطفی عمرزی

این قافله ی عمر عجب می گذرد
خوشا دمی که با طرب می گذرد

ساقیا غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب می گذرد / خیام

می و معشوق، ارثیه های مهم محتوای ادبیات زبان دری اند، اما اگر از آن چه در تفسیر معمول این عناصر در ادبیات کلاسیک نوشته اند بگذریم، رخ دیگری نمایان می شود که بدون شک در نحوه و چه گونه گی زنده گی مردمان گذشته گره می خورد.
مداحی، غلو، مبالغه، شدت و رکاکت هزل و بالاخره زلف یار و چشمان خمار که با می خواره گی، بیلانس خماری را میلانی می کنند، تصاویر برجسته از زنده گی مردمانی اند که حسرت می کشیدند و در حرمان خواسته، سند گذاشتند تا در زمانی که عینک تعصب و غرض را کنار گذاریم، از حیات توده های محرومی باخبر شویم که وقتی خیام می شوند، دم نقد را بر نسیه ی «آن دنیای» تعبیر خودشان می پسندند و ابا ندارند فرهنگ بسازند.

عوالم درونی

مصطفی عمرزی

فرهنگیان زیادی در حوزه ی زبان دری از تاجکستان تا افغانستان و ایران، هرازگاهی که کتاب یا اثری از ادبیات کلاسیک دری را با تحشیه و تعلیق چاپ کرده اند، زمانی که بحث تحلیل درونمایه مطرح بوده است، درگیر عوالمی می شوند که اگر اجتناب از مرض و غرض نباشد، رمزگشایی و درونکاوی آن ها، نیازمند ملاحظات زیاد است.
توضیحات و نتیجه گیری هایی مفخر از میراث شعوبیه، کژ فهمی از متن و محتویاتی ست که در صفحات توهم افتخارات گذشته، ابهام می آفرینند؛ چرا ارکان افتخارات کلاسیک، گاه بدون تحلیل درست محتوای آنان، در تارک افتخاراتی می درخشند که نه علمی اند، نه اخلاقی و نه مستند.

زیر سوال بُردن مشروعیت تاریخی

مصطفی عمرزی

در تقابل سیاسی سالیان اخیر، در حالی که با زشتی های ستمی گری رو به رو استیم، عدم درک و سطحی نگری کسانی که مورد اعتماد ما و به اصطلاح خودی اند، نیز کمتر از زشتی های ستمی گری نبودند.
اشرف غنی در سفر به کندهار تلاش کرد جبران مافات کند، اما جراحات وارده ی ناشی از سخنان سخیف و یاوه ی او در ولایت کنر که با برشمردن بزرگان افغان، آنان را در منگنه ی مشروعیت انداخت، عذاب ما را بیشتر می کند که می بینیم، افزون بر تضعیف پرستیژ دولت، سوء استفاده های ستمی از آن، بیش از همه جامعه ی پشتون های افغانستان (اکثریت بدون رهبر) را آسیب می رساند.

بسم الله الرحمن الرحیم
منابر صلاح الدین ایوبی دربیت المقدس

کلمهء منبر که جمع آن منابر است،  اصلا کلمهء عربی است که برای محل مرتفع وبالا اطلاق میشود که براین محل  معمولاً خطباء ،روحانیون ، واعظین واستادان رفته وبه وعظ ، نصحیت ورساندان ارشادات دینی  واجتماعی  میپردازند.
منبریکه که توسط  صلاح الدین ایوبی در بیت  المقدس ودر مسجد جامع ابراهیم خلیل الله در شهر « حبرون » ګذاشته شده و ما روی آن بحث داریم، تاریخ، جایګه و مقام خاص خویش را در تاریخ وخاطرات مسلمین  دارد. این منابرتوسط  سپهسالار بزرګ اسلام قائد وزعیم شهیر جهان اسلام  صلاح الدین  آیوبی در این دومکان مقدس وتاریخی جابجاء شده است.

برای دریافت کتاب منابر صلاح الدین ایوبی دربیت المقدس بشکل pdf اینجاه کلیک کنید!

بسم الله الرحمن الرحیم
مسافرت به ولایت عکا و بازدید از مسجد الجزار

مسجد الجزاردر ولایت عکا قرار دارد که در ماه جنوری ۲۰۱۹ از آن طی یک سفری بازدید به عمل آوردم.
ولایت عکا «:Acre یا Akko) » یکی از شهر زیبا، سیاحتی و تجارتی است که در شمال اسرائیل امروزی در جوار بحر در شرق مدیترانه قرار دارد. این ولایت به مساحت تقریبا 13،533 کیلومتر مربع بوده ومطابق احصائه 2006 در حدود 26 هزار نفوس را درا میباشد. 
عکا از قدیمترین  شهر های جهان است که از حدود ۴۰۰۰ سال قبل پیوسته در آن مردم سکونت دارند.
باشندگان این شهررا یهودان، مسلمانان، مسیحیان، دروز های موحد، وبهائیان  تشکیل میدهد.
قابل تذکر است ولایت عکا در تاریخ پیروان فرقه  بهایت مقام  خاصی احترامی را دار است و اکثریت زایرین این شهر را بهایان تشکیل  میدهند .

برای دریافت کتاب مسافرت به ولایت عکا و بازدید از مسجد الجزار بشکل pdf اینجاه کلیک کنید!

روز زن

هارون انصاری

 روز زن است و زن یک مادر هست
 عزیز گرانمایه، وجودش همچو گوهر است

 روز زن است و زن یک همسر هست
 بودنش زنده گی را پُر رونق تر است

 روز زن است و زن یک خواهر هست
 خواهر، دو دستان هر برادر هست

 روز زن است و زن یک دختر هست
 داشتنش زنده گی را خوش رنگ تر است

 روز زن است و زنان هستند بهترین ها
 به احترام شان سرم به تعظیم خم چون بید تر است

در پاسخ به ناهنجار نقد

مصطفی عمرزی

نداند كه ما را سر جنگ نيست
ورنه مجال سخن تنگ نيست

کسی در کتابی به درستی نوشته بود که گروه های فرهنگی در افغانستان، دو دسته اند: یکی خلاق و مبتکر، دیگری مفتخوار و میان تهی.
روند انکشاف و رشد فرهنگی، بدون شک بسته گی به خلاقیت و استمرار کار دارد. در افغانستان ما سال ها پس از حبیبی ها، خلیلی ها، غبار ها و چند تای دیگر، دست اندکارانی که ژست گرفته اند باید به احترام «قلم به دست»، هزینه های احترام و وجوه مالی درخور آنان شوند، بیشتر در بحث، میزان و گاه در کاپی- پیست ماهرانه (ترجمه)، هرچند کمیت را کلان می سازند، اما محتوای کار آنان برای نکته دانان و اهل دقت، مایه ی نو ندارد تا تقاضا ها برای امتعه ی بیرونی که وقتی در زبان دری ارائه می شود (نسخه ی فارسی) و بسیار سیاسی نیز است، جامعه ی فکری ما را دچار آلوده گی نسازد.

تسکین عقده ی حقارت

مصطفی عمرزی

تا جایی که به یاد دارم، ردیفی از شاعران و ناظمان عتیقه، بخشی از نصاب آموزشی ما برای مواردی بود که وقتی کم می آوردیم، طبقات می شدند که گویا باعث افتخار اند. روند سیاسی- تاریخی ایجاد زبان دری یا به اصطلاح فارسی، در زمینه ای صورت گرفته  که عقب مانی در برابر موج خروشان فرهنگ و حضور مسلمانان، شعوبیه (گروه معروف به اسلام ستیزی و جعل تاریخ) را وامی داشت بیشتر در دنیای تخیل، کیف کنند.
سده ها پس از گذار تقابل سیاسی با اسلام و مسلمانان، میراث شعوبیه، اینک در چهره ی جدید (ستیز قومی) ما را ناگزیر می کند در عقب مانده گی فکری، خودباخته از زمان حال، دنبال دیو و پری، شاه و ملکه، می و میخانه، خان و خانقاه فراموش کنیم تعویض زمان حال با گذشته، مبادله یا در عرف عوام «مالچه» ی واقعیت ها با مجعوله ای ست که بدنه ی مهم سوء تفکر جهت ستیزی قومی به شمار می رود.

غزل

حیات الله بخشی

 اگر دلبر به ما مي شد چه مي شد
به يك چشمك رضا مي شد چه مي شد

 دو دستان سفيدش در شب عید
ز خون من حنا می شد چه می شد

 اگر من مي شدم سلطان عشقش
 رقيبم گر گدا مي شد چه مي شد

اگر گرد ره کاشانه ی یار
به چشمم توتیا می شد چه می شد

 جفا ها دیده ام زان بی مروت
  دمی بر من وفا می شد چه می شد

اندرز

حیات الله بخشی

 لطف سخن و خلق نکو جای شرر به
 آن به به جهان آن چه که آید به نظر به

از فعل دغا و دغل و فتنه و آشوب
 با صدق و صفا خدمتی به نوع بشر به

 از خدمت دونان که رود نام و آبرو
 نانی به تعب بهتر و آبی ز سقر به

 آزرده ز تأدیب معلم مشو ای جان
 تأدیب معلم بود از مهر پدر به

 از بهر وقار و شرف و شأن مملکت
 تقویت فرهنگ و از آن حفظ هنر به